Maatschappelijke context

In het VN-verdrag betreffende de rechten van personen met een handicap (2009) staat centraal dat mensen met een beperking recht hebben op ondersteuning om een kwaliteitsvol leven te leiden en om als volwaardig burger te participeren in de samenleving. In de beleidsnota ‘Perspectief 2020’ (Vandeurzen, 2010) wordt dit vertaald in twee globale doelstellingen: (1) meer zorggarantie voor personen met een beperking met de grootste ondersteuningsnood en (2) geïnformeerde gebruikers die kunnen genieten van vraaggestuurde zorg en assistentie in een inclusieve samenleving. In de beleidsnota van Vandeurzen voor de regeerperiode 2014-2019 wordt grote aandacht besteed aan mantelzorg.

Er wordt dus door het beleid expliciet gekozen voor een vraaggestuurd en persoonsgericht ondersteuningsmodel waarbij personen met een beperking maximaal de controle verwerven over de ondersteuning die ze nodig hebben om zo een eigen leven uit te bouwen in overeenstemming met hun wensen, verwachtingen en mogelijkheden. Deze beleidskeuze sluit aan bij het ‘ondersteuningsparadigma’ (Schalock et al., 2010; Thompson et al., 2009).

Tevens wordt het burgerschapsmodel centraal gesteld. Een inclusieve samenleving is een samenleving waarin diversiteit erkend, gewaardeerd en gerespecteerd wordt en waarin mensen met een beperking gelijke kansen en rechten hebben om volwaardig te participeren. Het is tevens een samenleving die gekenmerkt wordt door solidariteit en zorg voor elkaar. Aandacht voor het sociale netwerk is een noodzakelijke voorwaarde bij het streven naar volwaardig burgerschap voor personen met een beperking. Volwaardige participatie aan de samenleving wordt immers pas mogelijk als de ondersteuning zo inclusief en zo dicht mogelijk in de eigen omgeving kan georganiseerd worden (Verdonschot et al., 2009). Daarom trekt het beleid ook de kaart van de vermaatschappelijking van de zorg. De persoon met een beperking krijgt in zijn eigen omgeving ondersteuning op maat, door mantelzorgers, het sociaal netwerk en het reguliere professionele (eerstelijns-)aanbod. Is meer gespecialiseerde hulp nodig, dan kan deze met een persoonsvolgend budget ingekocht worden. In Perspectief 2020 (Vandeurzen, 2010) wordt aangegeven dat de verantwoordelijkheid voor zorg en ondersteuning in de toekomst nog meer gedeeld zal moeten worden. Gedeelde zorg betekent dat de professionele hulpverleners meer aanvullend en versterkend zullen moeten werken ten aanzien van de mantelzorgers en het sociaal netwerk in plaats van vervangend.

Prisma situeert zich binnen dit maatschappelijk kader.